خاطرات

هر کسی یه چاه بلند داره تو وجودش

که هر خاطره تلخ غیر قابل عضمی رو دید

بندازه تو چاه و درش رو یه سرپوش بتنی بزنه

جوری که حتی اگر خودش بخواد هم به این راحتی ها نتونه

باهاشون مواجه شه.

این روزهای من 

مواجهه با سانسورهایی است که خود خواسته ام و خود ساخته ام

و من چه کودکانه هر بار به توجیهی از چاه سانسورهای خود عبور میکنم

بی آنکه تردیدی برای بازگشت بجا بگذارم و اما هر بار

به خود باز میگردم و سر از این چاه در میارم.